‘Ik ben sinds ongeveer 3 jaar onderdeel van GZG. Marlene vond het initiatief via Happycow en ze vertelde me erover. Ik ging de eerste keer naar de markt, ik kende niemand. De eerste keer was met Senka en Caroline volgens mij en daarna kwam ik wekelijks als dat uitkwam.

Ik begon met verzamelen van overgebleven groenten en fruit op de markt omdat ik altijd op woensdag les had. Gelukkig veranderde dat en kon ik bij het kookteam komen. Vanaf dat moment doe ik beide. Omdat ik nu niet zo veel tijd hebt, help ik vooral om af te ruimen of tafels op te zetten – hoewel mijn terugkeer bij GZG na de Covid-pauze me weer zoveel energie geeft dat ik m’n best ga doen om er vaker te kunnen zijn.

Ik studeer Transformation Design aan de Willem de Kooning academie in Rotterdam. Mijn belangrijkste focus ligt op de herverbinding met onze natuurlijke wereld en het verkennen van verschillende ecosystemen. Ik ben altijd al gefascineerd geweest door foerageren en welke wilde eetwaren in een stedelijke omgeving groeien. Ik ben gepassioneerd over het fundament van waar ons voedsel en leven op aarde vandaan komt. Ik zie veel verband met GZG omdat mijn vertaling van deze onderwerpen wordt bereikt door de uitwisseling met mensen, samen eten, samen creëren en samen de basis (de bodem) verkennen.

“Ik hou van alles over koken, vooral smaken ontdekken die ik nog niet ken”

Ik ben nu bijna 8 jaar vegetariër en ongeveer een jaar veganist. Ik werd vegetariër nadat ik naar een flyer van de Albert Schweitzer Stiftung zag, die ging over het versnipperen van haantjes. Veganist worden, of bijna veganist Ik zou zeggen, begon toen ik me steeds meer hypocriet voelde. Ik ben actief in publiek speaking, protesteren en zoveel mogelijk doen over de klimaatcrisis en niet vegan zijn was in strijd met deze overtuigingen. Wat ik bedoel met “bijna veganistisch”: ik eet af en toe melkproducten of eieren als ik weet waar ze vandaan komen en als ik er echt veel trek in heb, wat zelden gebeurt. Mezelf beperken leidt al snel tot het volledig opgeven. Ik noem mezelf ook wel een “Freeganist”: het eten van niet-veganistische producten die anders weggegooid zouden worden.

Mijn favoriete onderdeel van het diner is het moment dat het buffet open is; het moment dat we zitten en alles voor de eerste keer kunnen proberen. Sinds kort wisselen we ook stoelen voor het toetje, dus je krijgt een nieuwe gesprekspartner en ineens zijn er zoveel nieuwe onderwerpen om over te praten.

Ik hou van alles wat met koken te maken heeft, vooral smaken ontdekken die ik nog niet ken. Het moment dat je het eten proeft dat je zelf of iemand anders heeft gemaakt, niet wetend of je het lekker vindt of niet, is zo gaaf. En nogmaals, de uitwisseling met anderen tijdens het koken – praten over onderwerpen die naar voren komen tijdens het snijden van een kool, het roeren in de soep of het persen van sinaasappelsap.

“Ik hou van de manier waarop het door meerdere mensen wordt georganiseerd”

Ik hou van GZG, het voelt als één grote familie. Het maakt niet uit of je nieuw bent of dat je er een tijdje niet bent geweest, iedereen waardeert het dat je er bent. Ik hou van de manier waarop het door meerdere mensen wordt georganiseerd. Degenen die dat willen, de tijd en de energie hebben, zijn meer “achter de schermen” betrokken, maar er is constant de mogelijkheid om op de hoogte te blijven en ook meer te helpen.

Helaas was ik tijdens de lockdown niet erg betrokken bij GZG, maar ik hielp bij Keju Care en een ander voedselverspillingsdiner dat plaatsvond in de straat waar ik woonde (Almondestraat). Daarnaast ben ik me het afgelopen jaar steeds meer gaan focussen op mijn eetbare omgeving en het eten dat ik voor mezelf kook. Of dat nu met Covid te maken had, weet ik niet zeker.

Ik hoop dat we binnenkort meerdere locaties binnen Rotterdam hebben. De Afrikaandermarkt is ook nog steeds een geweldige plek om een ​​nakomeling van GZG te starten. Ik blijf voorlopig mijn steentje bijdragen met koken, schoonmaken en af ​​en toe naar de markt gaan.’